روزنامۀ زندگی

در پست قبلی گفتیم که یکی از دلائل شاد نبودن بی هدفی است. بی هدفی باعث می‌شود که مرتب از این شاخه به آن شاخه بپریم بدون اینکه به نتیجه خاصی برسیم. بی هدفی از علت‌های بیکاری ست که معضل جامعه امروز ماست. وقتی برای من و شمائی که در یک رشته خاص به مهارت و دانشی رسیده ایم شغل و حرفه‌‌‌ای پیدا نشود مجبوریم مرتب دنبال یادگیری مهارتهای جدید و بعضا غیر مرتبط با هم باشیم. مطلبی توی ویرگول خواندم از یک مربی بدنسازی که گله کرده بود چرا اینهمه مربی از رشته‌های غیر ورزشی جذب این حرفه می‌شوند و این عدم دانش کافی ممکنست سلامتی کسانی که به آنها و توصیه‌های ورزشی شان اعتماد می‌کنند را به خطر بیاندازد. آقای محترمی‌طی یک پیام تلگرامی‌برای من نوشته بود که هنوز بعد از سی سال زندگی نتوانسته بفهمد که بالاخره وارد چه حرفه و شغلی شود و مرتب کار عوض می‌کند. البته من در این پست فقط سعی می‌کنم علت مسئله را بیان کنم و متأسفانه راهکار مناسب که همان تربیت نیروهای انسانی مطابق با نیاز جامعه می‌باشد در دست من نیست.